
Önnur lögmál virðast gilda um þá, sem hin vinstri sinnaða kjaftastétt íslenska hefur dálæti á, en annað fólk. Eitt dæmi um þetta er Gylfi Magnússon, fyrrverandi samkennari minn í Háskóla Íslands og núverandi viðskiptaráðherra. Einn aðalvandi Íslendinga síðustu 56 árin hefur verið fákeppni. Baugur þeirra Jóns Náskers og klíku hans réð ekki aðeins öllum matvælamarkaðnum, heldur líka flestum fjölmiðlum landsins. Misnotaði Baugur herfilega vald sitt, eins og margir eru til frásagnar um, nú síðast Friðrik G. Friðriksson í Silfri Egils á sunnudaginn var. Hér brást samkeppnisráð bersýnilega. Hver var formaður samkeppnisráðs frá 2005? Gylfi Magnússon (og var hann raunar líka þau árin formaður dómnefnda, sem veittu helstu útrásarvíkingum Íslands verðlaun reglulega). Þótt eflaust hafi íslensku bankarnir átt sína sök á hruninu, er enginn ágreiningur um hitt, að enginn banki stenst einn síns liðs áhlaup, þegar innstæðueigendur verða tortryggnir og taka fé sitt út allir í einu. Hver var drýgstur Íslendinga í að setja af stað áhlaup á bankana? Gylfi Magnússon, sem sagði í Ríkisútvarpinu föstudaginn 3. október 2008, að bankarnir væru tæknilega gjaldþrota. Að þessum orðum sögðum hófst áhlaup á bankana á Íslandi, og þeir hrundu allir þrír nokkrum dögum síðar. Margir úr kjaftastéttinni íslensku halda því fram, að ráðherra, sem uppvís verði að ósannindum, eigi tafarlaust að segja af sér. Hvaða íslenskur ráðherra hefur nýlega orðið uppvís að ósannindum? Gylfi Magnússon. Ástralska blaðið Daily Telegraph hafði eftir honum 29. maí 2009, að einhverjir stjórnendur íslensku bankanna gætu endað í fangelsi vegna hrunsins. Gylfi sendi þá frá sér yfirlýsingu. Þar sagði: Ég hef aldrei gengið svo langt að fullyrða eða ýja að því að æðstu stjórnendur íslenskra bankanna fyrir hrun verði fangelsaðir vegna gerða þeirra í aðdraganda hrunsins. Ég vil engu spá um það. Þá birti blaðamaður Daily Telegraph, John Rolfe, upptöku sína af samtali þeirra Gylfa:
John Rolfe: And if you were betting, do you think that people will go to jail?
Gylfi Magnússon: I would be very surprised if all this was wrapped up without something like that happening.
Hvers vegna gerði Ríkisútvarpið því engin skil, þegar ráðherra varð uppvís að ósannindum? Og er eitthvað frekar að marka Gylfa Magnússon í umræðum um hina örlagaríku Icesave-samninga en þegar hann sagði ósatt um samtal sitt við ástralska blaðamanninn?