Undarleg ummæli tveggja samkennara minna

Tveir samkennarar mínir í Háskóla Íslands, prófessorarnir Stefán Ólafsson og Gunnar Helgi Kristinsson, hafa nú látið í ljós opinberlega skoðanir á úrslitum prófkjörs sjálfstæðismanna í suðvesturkjördæmi. Verð ég að játa, að ég skil ekki hugsunina á bak við þessar skoðanir þeirra.

Stefán Ólafsson sagði á bloggi sínu 12. nóvember, að Ragnheiður Ríkharðsdóttir hefði verið sigurvegari prófkjörsins, og bætti við:

Ragnheiður hefur að sumu leyti verið hófsamari og skynsamari í afstöðu en frjálshyggjuöflin í flokknum. Hún er nær miðjunni. Mér segir svo hugur að ef Sjálfstæðisflokkurinn allur væri meira eins og Ragnheiður og minna eins og Hannes Hólmsteinn og Davíð Oddsson þá gengi flokknum almennt betur.

 

Ragnheiður náði góðum árangri í prófkjörinu, sem full ástæða er til að óska henni til hamingju með. En í rauninni hélt hún stöðu sinni frekar en að hún breytti henni: Hún færðist úr þriðja sæti í annað við það, að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir dró sig í hlé. Sigurvegarar prófkjörsins hljóta að teljast nýliðarnir tveir í fjórða og fimmta sæti, þau Vilhjálmur Bjarnason og Elín Hirst.

Ragnheiður var heppin að fá ekki þessa stuðningsyfirlýsingu frá Stefáni fyrir prófkjörið. Það hefði spillt fyrir henni. Raunar tók ég eftir því, að hún minntist hvergi á aðild að Evrópusambandinu í kynningu á sér fyrir prófkjörið.

Þá má vegna orða Stefáns Ólafssonar minna á, að Sjálfstæðisflokknum hefur aldrei gengið betur í stjórnmálabaráttunni en einmitt undir forystu Davíðs Oddssonar. Í síðustu borgarstjórnarkosningum undir forystu Davíðs hlaut flokkurinn 60% atkvæða. Hann vann síðan góða sigra í þingkosningum við leiðsögn Davíðs, sérstaklega 1991 og 1999, og var í nær fjórtán ár í ríkisstjórn með hann í forsæti.

Gunnar Helgi Kristinsson sagði í fréttum Ríkisútvarpsins sunnudaginn 11. nóvember:

Flokkurinn er með ákveðinn aftursætisbílstjóra uppi á Morgunblaði sem ennþá setur mjög mark sitt á flokkinn og gerir hverjum þeim sem ætlar að leiða flokkinn mjög erfitt fyrir.

Þessi ummæli eru mér með öllu óskiljanleg. Hvernig gerir Davíð Oddsson Bjarna Benediktsson erfitt fyrir? Mér hefur sýnst hið gagnstæða, að Davíð veiti Bjarna öflugan stuðning. Þeir eru báðir í stjórnarandstöðu. Hins vegar lenti Bjarni vissulega í erfiðleikum í Icesave-deilunni, því að þar gekk hann lengra til samkomulags við ríkisstjórnina en þorri sjálfstæðismanna vildi og raunar þorri þjóðarinnar líka, eins og kom í ljós í tvennum þjóðaratkvæðagreiðslum. En Davíð verður ekki um það kennt.

Ef einhver gerir Bjarna Benediktssyni erfitt fyrir, þá er það annar fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, Þorsteinn Pálsson, sem tók sæti í sérstakri samninganefnd Össurar Skarphéðinssonar við Evrópusambandið þvert á stefnu Sjálfstæðisflokksins í Evrópumálum (sem er raunar óðfluga að verða skoðun meiri hluta þjóðarinnar, ef marka má kannanir).

Bjarni Benediktsson hlaut góða kosningu í prófkjörinu, röskan meiri hluta atkvæða. Hann galt hins vegar áreiðanlega Icesave-málsins og einnig hins, að DV hefur rekið gegn honum samfellda rógsherferð árum saman. Það auðveldaði honum ekki heldur leikinn, að tveir frambjóðendur í prófkjörinu buðu sig fram gegn honum í 1. sæti. En hvað sem því líður, er Bjarni Benediktsson einhver frambærilegasti og heiðarlegasti stjórnmálamaður okkar. Hann hefur ekki farið niður í svað svívirðinga og blekkinga eins og þau Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon og málpípur þeirra.

Sjálfstæðisflokkurinn þarf einmitt að gæta sín sérstaklega á aftursætisbílstjórum úr Háskólanum, sem vilja leiðbeina honum, svo að hann hegði sér eins og vinstri flokkunum hentar.